بیان نامرادیهاست این ها که من گویم

همان بهتر به هر جمعی رسم کمتر سخن گویم

شب و روزم به سوز و ساز بی امان طی شد

گهی از ساختن نالم گهی از سوختن گویم

خدا را مهلتی ای باغبان تا زین قفس گاهی

برون ارم سر و حالی به مرغان چمن گویم

مرا در بیستون بر خاک بسپارید که شبها

غم بی هم زبانی را برای کوهکن گویم

از ان گمگشته هم نشانی اور ای قاصد

که چون یعقوب نابینا سخن با پیرهن گویم

تو ایی به بالینم ولی ان د م که در خاکم

خوش امد گویمت اما در اغوش کفن گویم!!!